Terzić: Proterivanje igumana Fotija varvarski čin; Raković: Albanci kreću u obračun sa SPC

Akademik i istoričar Slavenko Terzić istakao da je proterivanje igumana Fotija samo po sebi varvarski čin, ali s druge strane je svedočanstvo da se viševekovni teror nad Srbima i njihovim svetinjama na Kosovu nastavlja i u 21. veku pred očima slobodnog i demokratskog sveta, pišu Novosti.

Terzić navodi da su potpuno u pravu oni koji smatraju da je krajnji cilj volja albanaca da etnički očisti Kosovo, što su inače, kako dodaje, činili i u 19. veku do 1912. godine i tokom Drugog svetskog rata i posle rata sve do devedesetih godina 20. veka.

“Ogroman broj naših crkava i manastira tokom prethodnih vekova je porušen, neki su samo u 20. veku rušeni četiri puta, kao što je na primer Markov manastir, neki su bili pretvarani u džamije kao Bogorodica Ljeviška u Prizrenu ili Banjska. Mnogi domaći i strani izvori svedoče o tome ali to izgleda danas stvarne gospodare Balkana i Kosova i Metohije uopšte ne interesuje. Šta možete očekivati od naroda koji masovno ruši sva srpska groblja i druge tragove srpskog postojanja u tom središnjem delu Stare Srbije. Ta vrsta nekog savremenog neonacizma potpunog uništavanja svih tragova srpskog istorijskog života u ovom delu naše zemlje ne izaziva u Evropi nikakvu osudu, a da ne kažemo zgražavanje. To je užasan zločin. A to se ponavlja uporno najmanje poslednjih dvesta godina”, rekao je Terzić.

Istoričar Aleksandar Raković ocenio je da će Albanci na Kosovu sigurno krenuti u obračun sa SPC i da čekaju da pronađu pravi momenat, a da je proterivanje monaha Fotija i sve što su do sada činili samo uvertira.

“Srpska pravoslavna crkva je institucija koja povezuje narod u regionu i na Kosovu i Metohiji i poslednja je brana rastakanju srpskog nacionalnog korpusa. Uloga Crkve je dublja od prostog očuvanja naroda i njegovog identiteta, ali je ova njena uloga zapala za oko onima koji ne misle dobro našem narodu i našoj državi. Srpski narod se 1918. ujedinio u jedinstvenu državu koja je razbijena 1991. i 1992. godine, a zatim i 2006. S tim procesom nestajale su zajedničke institucije srpskog naroda, ali važan i suštinski izuzetak je Srpska pravoslavna crkva - jedina preostala institucija koja i danas objedinjuje Srbe na svim našim etničkim teritorijama”, kaže Raković.

Dodaje da zapadni imperijalisti i protivnici Srbije iz okruženja smatraju da će konačni udarac srpskom jedinstvu biti razbijanje SPC.

"Zato ne čudi što se u nekim evropskim dokumentima i ne pominje celovitost SPC, već se tretira kao 'pravoslavna crkva u Srbiji ', 'pravoslavna crkva u BiH' i 'pravoslavna crkva u Crnoj Gori'. U Vikiliks depešama se za Eparhiju raško-prizrensku SPC može uočiti i američki konstrukt 'kosovska pravoslavna crkva'. Namere su čak i javno objavljene, a neki koraci preduzeti da bi se davao vetar u leđa napadačima na SPC kako u otcepljenim republikama bivše Jugoslavije, tako i okupiranom Kosovu i Metohiji. Albanski separatisti su već pokušali da preuzmu nadležnost nad kulturnom baštinom Srbije i SPC na Kosovu, da decenijama rade na tome da lažima obezbede inostranu podršku za preuzimanje Visokih Dečana, Pećke patrijaršije, Bogorodice Ljeviške i Gračanice", kaže Raković.

Od 1999. godine do proglašenja nezavisnosti 2008. godine uništeno je čak 156 crkava i manastira.