Vladisavljev: Nënshkrimi i Deklaratës nga Samiti për Ukrainën në përputhje me prioritetet e politikës së jashtme të Serbisë

Nëse dëshirohet paqja e qëndrueshme, ajo duhet të përfshijë edhe Rusinë, në mënyrë që të parandalohen që këto konflikte të përshkallëzohen apo të zgjasin pafundësisht, thotë për Kosovo online Stefan Vladisavljev, koordinator i programit të Fondacionit BFPE për shoqëri të përgjegjshme, duke përmbledhur rezultatet e Samitit të fundit në Ukrainë. Ai shton se dialogu ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës do të ketë gjithashtu nevojë për "një lloj përshtatjeje" nëse vazhdon të mos japë zgjidhje të përshtatshme.

Sipas vlerësimit të tij, Samiti për Ukrainën përforcoi gjithashtu qëndrimet tashmë ekzistuese që shtetet përkatëse pjesëmarrëse kishin marrë edhe para vetë samitit dhe nuk mund të thuhet se janë arritur përfundime dhe propozime të reja që do të çojnë në një zgjidhje të qëndrueshme.

Ai thekson se ka një ndarje të dukshme midis vendeve që shprehin qartë se Rusia është agresori që duhet të dalë nga kjo luftë si pala humbëse, dhe atyre që besojnë se për një zgjidhje afatgjatë dhe të qëndrueshme është ende e nevojshme të përfshihet edhe Rusia në ketë procesë.

“Sigurisht, nga pozicioni i Rusisë si dikush që predikohet si agresor, është shumë e vështirë të imagjinohet se si një vend i tillë mund të përfshihet në procesin e negociatave të mëtejshme, por nëse duam të arrijmë një lloj paqeje të qëndrueshme, se paqja e qëndrueshme duhet të përfshijë dhe Rusinë në këtë përbërje të qeverisë me Vladimir Putinin si udhëheqës apo Rusinë në ndonjë formë tjetër, për të parandaluar që këto konflikte të përshkallëzohen ose të zgjasin pafundësisht... Nuk do të jetë e mundur të sigurohet një pozicion i tillë pa përfshirë dhe ata aktorë që nuk ishin në tavolinë tani, domethënë Moska dhe Federata Ruse”, thekson Vladisavljev.

Siç thotë ai, qëndrimet janë ende shumë të qarta dhe ka një ndarje midis shteteve të demokracive liberale perëndimore dhe shteteve të Lindjes që ose janë mbledhur në BRIKS, ose perceptohen si partnerë të ngushtë rusë.

I pyetur nëse Rusia apo ndonjë shtet tjetër mund të përfshihet në dialogun Kosovë-Serbi dhe në çfarë kushtesh do ta lejonin BE-ja dhe SHBA-ja, Vladisavljev kujton se tani për tani BE-ja është ndërmjetësuesi i vetëm.

“Edhe pse në qarqe të caktuara përmendej mundësia e organizimit të diçkaje që do të ishte një konferencë e madhe ndërkombëtare në të cilën do të zgjidhej çështja e dialogut ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës ose së paku do të arrihej një moment i ri, cila është struktura aktuale institucionale e dialogut nënkupton se dialogu zhvillohet nga Beogradi dhe Prishtina me ndërmjetësimin e Bashkimit Evropian, madje edhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës nuk janë të përfshira drejtpërdrejt në procesin e dialogut, megjithëse ofrojnë mbështetje të fortë logjistike për të nxjerrë disa gjëra nga ngërçi”, thotë bashkëbiseduesi ynë.

Megjithatë, duke pasur parasysh dështimet e fundit në procesin e dialogut, evidentohet në vetë faktin se nuk kemi një ndryshim të status quo-së, por që gjërat po bëhen disi më keq se sa ishin një vit apo një vit e gjysmë më parë kur u arrit Marrëveshjae Ohrit dhe Aneksi për zbatimin e Marrëveshjes së Ohrit, lind pyetja për qëndrueshmërinë e dialogut si zgjidhje e vetme legjitime dhe për arritjen e një marrëveshjeje të caktuar ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës, thekson Vladisavljev.

“Nëse kjo do të thotë mbajtjen e një konference të madhe paqeje, pra një konferencë të madhe ndërkombëtare për vetë dialogun, nëse do të ishte përfshirja e një aktori të tretë apo të katërt, në këtë moment nuk duket si një opsion real, por nëse dialogu vazhdon të mos japë zgjidhje adekuate, do të ishte i nevojshëm një lloj përshtatjeje, para së gjithash sepse gjërat duket se nuk po shkojnë në drejtimin e duhur, d.m.th. supozohet të arrihet - procesi i normalizimit të dy palëve”, beson ai.

Ai shton se në kontekstin e proceseve gjeopolitike, të drejtës ndërkombëtare dhe pozitës që ka Serbia në fushën e marrëdhënieve ndërkombëtare, nënshkrimi i Deklaratës përfundimtare nga Samiti për Ukrainën ishte plotësisht në përputhje me prioritetet gjeopolitike dhe të politikës së jashtme të Serbisë.

“Në deklaratat e zyrtarëve kemi rastin të dëgjojmë se paqja dhe stabiliteti janë parimet udhëzuese jo vetëm të politikës rajonale të vendit tonë, por edhe në nivel më të gjerë ndërkombëtar, dhe për këtë arsye mbështetja e Deklaratës që kërkon hapat që duhet të çojnë në arritjen e paqes në Ukrainë janë diçka që është në përputhje me vazhdimësinë e politikës së jashtme serbe”, përfundon Vladisavljev.